Zmarł Andrzej Kołakowski, działacz opozycji antykomunistycznej w PRL, poeta i bard, pedagog, publicysta, działacz społeczny.

Urodził się 12 sierpnia 1964 r. w Międzyrzeczu. Był absolwentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Wydział Nauk Społecznych (1989); w 2006 r. obronił tam doktorat.

1 maja 1982 r. z czterema kolegami z Liceum Ogólnokształcącego im. Heliodora Święcickiego w Międzyrzeczu złożył kwiaty pod Pomnikiem Tysiąclecia, za co został zawieszony na tydzień w prawach ucznia. W czerwcu 1985 r. był uczestnikiem głodówki rotacyjnej zorganizowanej przez Annę Walentynowicz w podziemiach kościoła Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie, podczas której domagano się uwolnienia więźniów politycznych. Od 1985 działał w Liberalno-Demokratycznej Partii „Niepodległość”, w latach 1985-1988 drukował ulotki i pisma podziemne (m.in. „Gazety Polityczna”, „Niepodległość”, „Antyk”) oraz książki wydawane przez LDPN. Był kolporterem do Krakowa, Wrocławia, Warszawy i Gdańska. Był uczestnikiem wielu akcji ulotkowych na terenie Lublina. W listopadzie 1987 r. współorganizował na pl. Litewskim w Lublinie dwie krótkie demonstracje przeciwko referendum. W 1987 współorganizator i uczestnik protestów ulicznych oraz 27 września – 3 października 1987 r. głodówki w Międzyrzeczu przeciwko składowaniu odpadów radioaktywnych. W 1988 z okazji 3 Maja współorganizował demonstrację studencką na KUL oraz trzydniowy „sitting” przed frontem uczelni ws. poparcia dla strajkujących robotników w Nowej Hucie i Stoczni Gdańskiej im. Lenina.

Od połowy lat osiemdziesiątych znany był także ze swoich znakomitych koncertów. Przy akompaniamencie gitary wykonywał autorskie piosenki o tematyce historycznej, religijnej, społecznej i politycznej. Inspiracją do Jego utworów były wiara, nadzieja i miłość. Ballady historyczne Andrzeja Kołakowskiego nie tylko upamiętniały osoby i wydarzenia. Ukazywały również znaczenie wspomnianych wartości w ludzkim życiu. 

Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).

źródło: IPN